Jullie mening

[Anoniem2]

Laat je vriendin dit maar lezen:\n \nAls ik straks oud ben, ziek en zwak, \nen pijn verjaagt de slaap, \nals onrust neemt van mij bezit, \ndoe dan wat onvermijdelijk is, \nen laat me gaan..... \nde laatste goede daad. \n\nBeslis voor mij en wees niet laf.\nPast eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,\nof uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd? \nIk ben niet bang tijdens die laatste gang. \nJij loopt niet weg: je kijkt me aan, \nje noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.\n\nVandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart..... \nwat jij liet doen, deed je voor mij: \nje hebt me nog meer pijn bespaard, \nvoor zinloos lijden mij bewaard. \nEen zwaar besluit?\nNee, ....huil nu niet.\n\nEen wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond: \njij bent mijn baas en ik jouw hond.

[Anoniem2]

Sterkte qpc (F)

[Anoniem2]

Goh Flater, wat is dat een mooi gedicht., ik heb het een (behoorlijke) brok in mijn keel zitten lezen.

[Anoniem2]

Dit was ze.....:(\r\n\r\nDe tweede foto is van de laatste keer dat we haar uitlieten.... Nog een laatste keer naar haar favoriete uitlaatplek waar ze nog even kon spelen met haar honden vrienden en vriendinnen.

[Anoniem2]

ah gossie wat lijkt het leven toch soms zo oneerlijk, zo\'n heerlijk dier, die foto dat ze achter in de auto zit, prachtig. Dat ze haar rust nu maar mag vinden.........

[Anoniem2]

[QUOTE=Flater;454806] Dat ze haar rust nu maar mag vinden.........[/QUOTE]\r\n\r\nHoe stel je je dat dan voor?

[Anoniem2]

@hj1, lastige vraag, ik heb ook niet een echt antwoord, het is meer een gevoel, iets wat ik haar heel graag zou geven. Ik hoop dat waar ze ook is nu, het goed heeft.

[Anoniem2]

[quote=Flater;454828]@hj1, lastige vraag, ik heb ook niet een echt antwoord, het is meer een gevoel, iets wat ik haar heel graag zou geven. Ik hoop dat waar ze ook is nu, het goed heeft.[/quote]\n \nDat \"gevoel\" is sterk afhankelijk van hoe de mensen een huisdier zien. De ene ziet het als \"een dier\" en de andere ziet het als onderdeel van zijn/haar leven, als maatje, of zelfs als familielid. Deze gevoelens zijn heel erg persoonlijk.\n \nWij hebben in de familie, in de afgelopen jaren, vier katten moeten laten inslapen. Vaak hebben we het er gekscherend met elkaar over wat een \"bende\" het zal zijn in de dierenhemel als ze met elkaar aan het donderjagen zouden zijn. Dan kunnen we er ook hartelijk om lachen. Neemt niet weg dat er veel verdriet is geweest, maar zo gaan wij ermee om, en dat is prettig. Het gaat er denk ik vooral om dat je ze niet vergeet.\n \nWij hebben nu twee katers (twee broers van bijna negen jaar) en weten dat er ooit een moment van afscheid komt. Tuurlijk hoop je dat ze op een hoge leeftijd een keer in slaap vallen en niet meer wakker worden, maar die luxe moet je maar afwachten.\nDan komt het er op neer dat wij (zie ook gedicht van Flater) onze verantwoordelijkheid nemen ten opzichte van zo\'n dier. En het gevoel wat je daarna hebt, tja, dat is heel verschillend en heel persoonlijk.

[Anoniem2]

Dat klopt Ronmar, onze dieren zijn wel een groot onderdeel van het gezin. Ik zeg wel eens gekscherend, het is dat ik ze niet gebaard heb maar verder zijn het mijn kinderen. Vorig jaar is 1 van onze katten over reden, hij ligt hier in de tuin begraven, als de andere op zijn graf donderjagen dan maken wij daar ook grappen over. Je moet ook relativeren en het leven gaat verder. Toch kun je knap kapot zijn van zo\'n verlies. Ook als je weet dat je het goed gedaan hebt door het dier te verlossen, het blijft een gemis.

[Anoniem2]

[quote=Flater;454876]Toch kun je knap kapot zijn van zo\'n verlies. Ook als je weet dat je het goed gedaan hebt door het dier te verlossen, het blijft een gemis.[/quote]\n \nAbsoluut helemaal mee eens.

[Anoniem2]

Dat vind ik het ergste aan dieren... dat ze dood gaan. Ik moet er echt niet aan denken dat onze hond er niet meer zou zijn. Dan ga ik echt huilen. Laatst was het konijn van me vriendin door de dierenarts eigenlijk afgeschreven.Hij dacht een tumor bij de darmen, of ze em direct wilden laten inslapen of nog even wachten, nou ze hadden nog even gewacht, om afscheid te nemen enzo. En nu? Het beestje huppelt gewoon weer over het gras. Eet weer goed, drinkt weer goed, ws gewoon een verstopte darm(pje). Slecht van de dierenarts idd. Maar punt is dat je zelfs al van een konijntje goed van slag kan zijn. Ik ken het diertje helemaal neit zo goed, nu 3 x gezien, maar zelfs mij doet het wel wat. Mijn zwakste punt is dan ook dieren.

[Anoniem2]

ik kon wel merken dat het van het weekend druk was hier\r\n\r\nmaar alles weer netjes

[Anoniem2]

Sterven hoort bij het leven. ,en de meeste dieren leven nu eenmaal korter dan de mens.\nIemand die dieren heeft zal dus vaak sterfgevallen meemaken.Het is ook zelden dat een hond of kat in zijn slaap overlijd ,je moet meestal zelf de beslissing nemen dat het afgelopen is.\nHet is voor jezelf ook gemakkelijker te verwerken als je meerdere dieren hebt.\nOok is het niet goed om met een dier wat echt aan het sukkelen is van alles te gaan proberen om het maar in leven te houden . Dat is uiteindelijk voor jezelf niet goed ,maar zeker ook niet voor het dier.

[Anoniem2]

Ben het wel met je eens Animal (toepasselijke naam nu :D) Ook het hebben van meerdere dieren is best een troost als er èèn overlijdt. Maar, en dat geldt voor mij dan, elk dier is wel speciaal en met elk dier heb ik een ander contact dan met het ander. En stuk voor stuk mis ik ze verschrikkelijk als ze er niet meer zouden zijn. En het is waar denk ik dat als je er naar toe leeft, een dier is oud en is er aan toe, dat het dan makkelijker te verwerken is dan als het heel plots gaat en het dier nog jong is. Maar het is toch altijd een stukje van mijn hart wat afbreekt en mee gaat met het dier. \n \n@Ultimate, dat is ook heftig zeg van dat konijn, hadden ze geen foto gemaakt dan of een bloed test?

[Anoniem2]

We hebben nog 2 honden (en 2 katten), maar ik kan jullie vertellen dat het daarom echt niet minder gemakkelijk te verwerken is hoor....\r\nElk dier heeft zijn eigen persoonlijkheid en het gemis kan niet \'opgevangen\' worden door de andere dieren.\r\nSterker nog, doordat de 3 honden (en zelfs de katten) een hele sterke band met elkaar hadden, zien we nu ook de gedragsverandering bij de rest en dat maakt het misschien juist moeilijker om te verwerken.

[Anoniem2]

Nee de verwerking is niet makkelijker, maar ik heb het altijd wel als troost ervaren dat ze er waren, ook hoe ze er mee omgaan, met het dode dier, maar ook met mij als mens, het aanvoelen van je verdriet. En het geeft voor mij ook reden om de draad snel weer op te pakken, wandelen met de honden etc. \n \nIk wilde na het overlijden van de vorige kat ook geen nieuwe erbij had er heel veel verdriet van, de kat was nogal speciaal voor mij en wilde het niet om hem. Maar 1 van onze andere katten liep zo met de ziel onder de arm, ze speelden nl altijd samen dat we besloten hem er een jonge kat bij te doen voor hem. Gelukkig dat we dat gedaan hebben, hij heeft weer een speel maatje en deze kat is ook zo leuk dat het ook een soort van pleister is op de wond van het verdriet van de ander. Pfft volg je het nog? Er is er geen èèn vervangbaar, ze zijn allemaal uniek, maar ze zijn ook een troost voor me als er èèn wel dood gaat.

[Anoniem2]

@Flater, hadden ze misschien beter wel kunnen doen ja. Maar daar heb ik verder niets over gehoord. Ze konden haar ook nog opereren, maar dat kostte heleboel geld en het was niet zeker of ze het zou redden dan. Maar goed dat ze het uiteindelijk toch niet gedaan hebben.

[Anoniem2]

[QUOTE=dutch-online;455037]Het lijkt wel Herfst Storm.. Regen noem maar op.[/QUOTE]\r\n\r\nNou zeg dat wel! Onderweg van Rotterdam naar Urk begon het met erg veel wind toen regen met aansluitend hagel en tenslotte de zon.....(st)(li)(um)(H)

[Anoniem2]

[QUOTE=Navy;454714]Toen mijn vorige hondje Frauke tijdens een tweede operatie niet meer te redden bleek heeft de dierenarts haar in laten slapen. Daarna heb ik 4 jaar en 9 maanden geen hondje gewild. Ze werd overigens 12½ jaar oud. \nIk was echt gek op dat beestje, en de eerste 2 jaar heb ik gehuild, telkens als ik iemand met zo\'n soort hondje zag lopen: ik miste haar zó ontzettend!\n\nNu heb ik Freya alweer 15 jaar. Ze is erg doof geworden, ziet nog maar erg weinig maar is verder, alhoewel ietsje strammer, nog steeds in staat zonder moeite op de bank, op bed of in de auto te springen. Ze zal niet het eeuwige leven hebben, maar ook haar zal ik heel erg missen als het zover is.\n\nQpc, ik wens jullie sterkte. En je vriendin hoeft zichzelf niets te verwijten. Laat dat gezegd zijn door een echte hondenLIEFhebber. [IMG]http://forum.computeridee.nl/images/icons/icon11.gif[/IMG][/QUOTE]\n\nHelemaal mee eens Navy.\nLiefde is ook je dier laten gaan als het niet meer verder kan. Dat moest ik met m\'n eerste hondje ook. Ik wou daarna ook geen hond meer, nooit meer die pijn. Ook ik heb mezelf heel vaak afgevraagd of ik wel goed gedaan had aan het laten inslapen van m\'n hond. Altijd en eeuwig dat schuldgevoel. Maar ik weet voor mezelf ook dat ik er alles aan gedaan heb om haar bij me te houden, tot aan haar eten zacht maken, haar voeren, etc. Ze was echt op. En dan moet je er zijn. Om die moeilijke keus te maken. Uit liefde voor je maatje (L)\n\nDit was mijn manier zeg maar;\n\n\n[I]Maatjes voor het leven\n\ndag in, dag uit\n\nOveral samen doorheen\n\naltijd naast je\n\nEven die hand op de kop\n\nen een blik terug \"tis goed\"\n\nOngekende vriendschap\n\nzoveel trouw\n\nDan dat moment\n\nhet gaat niet langer\n\nJe moet je vriend laten gaan\n\nloslaten\n\nde vrijheid in\n\nEn afscheid nemen....\n\nhoe doe je dat?\n\nVan iemand die je niet wil en kan missen?\n\nGaat niet\n\nje houd \'m in je hart, heel dicht bij je\n\nEn zo blijf je samen\n\ndag in, dag uit\n\nMaatjes..... ook na dit leven\n[/I]

[Anoniem2]

voor mij is het al lang geleden\r\n\r\nonze duitse herder had ergens rattegif te pakken gekregen en had op een gegeven moment puur bloed uit zijn gat\r\n\r\nwe hebben daarna dit dier naar de dieren arst gebracht voor de laatste spuit (helaas maar kon echt niet anders)\r\n\r\nenkele jaren geleden kreeg ik de schrik van mijn leven!\r\n\r\nkom ik een duitse herder tegen (van een ander) met exact de zelfde front tekening als de onze.\r\n\r\nik gewoon nog de hond zijn naam noemen(die van mij), maar ik wist dat onze hond echt weg was